Whoah!

Afgelopen weekend was echt heel erg geslaagd. Vrijdag een drankje gedaan, zaterdag een drankje in de zon. Wat hebben we met z’n allen gesnakt naar de zon, ik wel in ieder geval. Het lijkt wel jaren geleden dat we een wit biertje in de zon hebben gedronken. Heerlijk! Zondag was ook top, Marije en ik zijn gaan wandelen met haar neefje van 1. Eerst langs de kinderboerderij, later naar de ‘Wicked Wines’ voor een glas wijn. Zoals elke week was het weekend vermoeiend, maar niet meer dan normaal. En dan bedoel ik wat normaal is de laatste paar maanden, want daarvoor was het eigenlijk al 14 jaar lang abnormaal.

De laatste paar maanden ben ik op de maandag niet meer zo fruitig als zou moeten op maandag, maar de weekenden hebben nou eenmaal wat langer effect op me dan vroeger. Dat neem ik voor lief, want de weekenden zijn mijn levens nectar. De bron van plezier en vreugd waar ik een week lang naar kan uit kijken. Dat blijft zo, het is een medicijn door de stress verlagende werking. Geen discussie mogelijk. Bovendien heb ik gewoon acht uur gewerkt tot 17.00 uur. Ik ben daarna als een blok in slaap gevallen op de bank voor 1,5 uur. Gelukkig, want die avond heb ik nog een drankje gedaan in een kroeg met een vriend van me. Niets geks, want ik was moe.   

Het is nu alleen dinsdag avond en ik voel me nog steeds hetzelfde als op zondag middag. Licht in mijn hoofd, een beetje wazig, duizelig. Misschien ben ik gewoon moe, ook al heb ik goed geslapen, misschien is het iets anders. Wat heel erg handig is op zo een moment is Google. Je kan snel bekijken of het raar is wat je voelt. En dat is het volgens een aantal sites waar ik gekeken heb wél, mits het langer dan 24 uur aanhoudt. Als ik me morgen nog zo voel, bel ik de neuroloog. Ik val sowieso meer op de bank in slaap de laatste week en voel me iets meer moe. Ik hoop maar dat het morgen weg is.

Komend weekend is ons jaarlijkse ‘mannenweekend, jeuuuuuuuuuh……..’. We huren een huisje ergens, dit jaar ’s Gravenzande vanwege de ligging op 10 minuten van waar we wonen, en sluiten ons twee dagen op. Na twee dagen druipen er 12 gasten intens brak het huisje uit. Ik hoop dat ik het net zo bont kan maken als vorig jaar, want als dat niet zo is, zou dat de eerste keer zijn dat ik me aan moet passen aan mijn situatie. Ik merk het wel.   

Verder bestaat er een reële kans dat ik in de komende maand naar Sri Lanka vertrek voor werk! Super cool! En er is daar een arts die gespecialiseerd is acupunctuur voor MS patiënten,  wanneer ik erheen ga, krijg ik bij die arts een behandeling. Maar ik wil niet te vroeg juichen, eerst maar naar Sri Lanka! Wat zeg ik, eerst maar bewijzen dat ik deze baan aankan. Maar de zin om weer aan de slag te gaan is enorm. Daar zal het niet aan liggen. Dit gaat af en toe door mijn hoofd…

Whoah! We're Going To Sri Lanka
Whoah! Back To The Island
Whoah! We're Going To Sri Lanka
Whoah! We're Gonna Have A work trip
Whoah! In The Indian Ocean