Populaire berichten

dinsdag 17 november 2015

JAN!


Ik heb JA-REN geen behoefte gehad om wat te schrijven op mijn blog. Ik was de klap van MS te boven. Mijn therapie, het schrijven, heeft me enorm geholpen. In de jaren dat ik niet heb geschreven ben ik getrouwd! Marije en ik zijn nu ruime een jaar een echtpaar. En dat bevalt super. Met mij gaat het al geruime tijd stabiel goed. Ik weet wat ik aankan, al ga ik nog steeds te ver af en toe. Voornamelijk met alcohol in het weekend.  Maar dat allemaal zonder noemenswaardige problemen voor mij.

Ik, mijn, mij… Logische woorden in een blog van iemand die over zichzelf schrijft en zijn eigen ervaringen. Dat zal altijd zo blijven. Alleen de rode draad in mijn verhalen, Marije en ik, zijn sinds kort niet meer van kracht. Mijn ziekte en het op de been houden van mezelf is niet meer waar het om gaat. Het gaat ook niet om de relatie tussen mij en Marije, dat zit goed. Nee, het gaat om onze aankomende zoon, Jan! We krijgen een zoon eind februari! Het aller mooiste en beste nieuws wat we ooit zouden kunnen krijgen hebben we gekregen! Ik ben nog nooit ergens zo blij mee geweest, maar het zet me wel aan tot een nieuw blog.

Jan, mijn zoon. Ik wil en MOET voor die jongen gaan zorgen. Dat betekend voor ieder persoon op aarde een hele hoop, maar wanneer je weinig energie hebt betekend dat extra voorbereiden. Mijn voorbereiding is begonnen toen mijn ‘zen’ plekje verdween. FAST, waar ik heerlijk buiten kon zitten (roken en drinken) is weg. Ze zijn 1 november gesloten en ik vond het een mooie symbolische datum om mijn voorbereidingen te starten. Ik moet klaar zijn voor de komende twee jaar, die volgens alle vaders die ik spreek, echt niet normaal zwaar worden.

Niet zieke, aankomende vaders gebruiken de laatste 4 maanden van hun vaderloze leven om te feesten. Alles doen wat ze maar willen. Ik gebruik de laatste 4 maanden om fitter te worden. Dus ik ben gestopt met tabak roken, gestopt met doordeweeks drinken en ik wil de weekenden net zo uitgerust eindigen als beginnen. Veel slapen en proberen fit de winter door te komen. Echt ik doe het met liefde voor Jan, maar ik vind het rete super kut om helemaal geen tabak te roken, dus ook geen joints. Ik rook mijn weed nu puur. Helpt, maar is saai. Maar over cannabis en MS (en 161 andere aandoeningen en ziektes) schrijf ik liever een heel boek. Dat sommige mensen het gebruik van cannabis (als medicijn) afkeuren, maar wel drinken vind ik bizar. Ander keertje.

Ik ben dus nog even geen vader maar merk wel al dat het een hoop verantwoordelijkheden met zich mee brengt. Ik lig af en toe wakker en ben bang dat ik het misschien wel niet goed doe, ondanks dat ik alles geef. Ik heb heel weinig energie, geen mitsen of maren, nee, weinig energie. Baby’s hebben bergen energie, nee, scheepsladingen vol energie. Ga ik het allemaal wel aankunnen met Jan? Krijg ik geen schub in die ultra zware maanden? Wordt de druk op Marije niet te groot? Ben ik in staat om een sterke, zelfstandige, gelukkige en blije man van hem te mogen maken? Als hij op mij gaat lijken dan heb ik echt een probleem! Het zou wel ironisch zijn. Meest vervelende kind uit de geschiedenis krijgt nieuwe recordhouder.

De onzekerheden die ik had, gingen over mij. Ik maak me daar geen zorgen meer om. Ik wil nu dat Jan alles krijgt wat ie verdient. Dus ook een vader die een bal met hem kan over gooien. Helaas kan ik hem dat nooit beloven, morgen kan de rolstoel dag zijn. Misschien loop ik tot ik 105 jaar oud ben. Maar een goede voorbereiding geeft me het gevoel dat ik er alles aan doe. Tering dit is zo een spannende periode niet normaal! Laat me duidelijk maken dat ik super blij ben! Ik ben intens gelukkig, maar heb aan de andere kant ook weer wat om over te schrijven.