Populaire berichten

dinsdag 23 april 2013

Normaal.


Ik heb lang niet geschreven. Een tijd lang kon ik niets typen, ik had er mentaal even de puf niet voor. Het is heel raar, ik heb tijden lang met liefde geschreven over mijn ervaringen en het luchtte erg op. Ik ben nu weer zo ver dat ik graag mede deel hoe het er op dit moment voor staat. Er is genoeg te melden in ieder geval.

Werk. Het blijft heerlijk om te werken en de baan blijft erg uitdagend en leuk. Er zijn heel veel mensen die duurzaam bezig zijn tegenwoordig. En mensen die wat extra te besteden hebben vinden het leuk te investeren in zonnepanelen of een groen dak. Het is ook een goede investering die zichzelf heel snel terugverdient. Als ik geld had gehad, had ik ze ook gekocht. Ik merk wel dat het best veel energie kost, het werken. Ik werk rond de 35 uur per week en wil ook niet minder werken, maar in de avond is de puf er wel een beetje uit.

Zon. Dat gemis in energie wordt voor een goed deel opgevuld door mijn grote vriend de zon. Het is heerlijk om in de zon te zitten en doe dat zo veel mogelijk. Gelukkig werk ik twee dagen per week op het strand om zonnepanelen daar aan strandtenten te verkopen. Ik vind het heerlijk! Ik merk echt dat bepaalde klachten en een lage weerstand oplossen door de energieke maar vooral ontspannende werking van zonlicht. Heel grappig eigenlijk, ik verkoop producten die hetzelfde reageren op de zon als ik.

Huis. Heerlijk! Wat een top koop! Het wordt met de dag fijner in ons huis, ik voel me hier zo intens blij. Het is een warme jas die ik ga dragen tot de scheuren erin vallen. En dan breng ik hem naar de kleermaker voor een reparatie beurt. De buurt is ook zo lekker stil, je hoort hier niets. Na de drukste straat van het westelijk halfrond echt een verademing. Dicht op het strand, dicht bij de stad en snelweg, naast de Fred, alles is dichtbij.

Been. Mijn been gaat als een dolle tekeer. Tintelingen en stroomstoten, om gek van te worden, maar ik ben er al 3 weken niet meer doorheen gezakt. Ik laat het wegtrekken zonder Prednison, maar wel met zon (haha). Sowieso zijn al die klachten raar, om de maand wisselen ze elkaar af. De laatste maan was rusteloze benen maand, nu is het stotter maand. Volgende maand zal het spasmen maand zijn of zoiets en dat wisselt elkaar lekker af. 

Hardlopen. Ik ren al een paar maanden niet door dat gekke been. Maar ik ga het weer oppakken want ik wil NOG MEER het strand op. En ik wil ook weer op halve marathon conditie komen. Die hele marathon, tja. Een jaar geleden schreeuwde ik van de daken dat ik die wel zou doen, misschien zelfs een iron man, ik kom daar op terug. Voor nu.

Marije. Mijn muze, mijn liefde, mijn droom, mijn alles. Ze zorgt zo goed voor me. Ze propt me helemaal vol met de meest gezonde sapjes. Ze maakt gezond eten en past haar ritme op mij aan. Ik kan niets dan heel hard in mijn handen knijpen met het liefste en leukste meisje van de wereld. Ik hou zo veel van haar.

Kortom. Het gaat eigenlijk nog steeds heel goed met me. Ik denk niet dat het ooit anders wordt. Wat een jaar geleden heel raar, eng, bijzonder en vervelend was, is nu normaal. Af en toe zwaar klote, maar wel normaal. Ik heb weer een ‘normale Nederlander’ ritme (op sport na) en ga weer steeds meer mijn best doen het toch altijd nog even wat beter te maken.