Op de meest donkere dag van het jaar begin ik het licht weer te zien! Vorige week lukte het om in totaal 20 km te rennen, bijna 7 km te roeien en een half uur te voetballen. Alleen sliep ik zo slecht. Ik heb nu 2 nachten als een blok geslapen en net zonder al te veel moeite weer 9,5 km gerend. Ik voel me stukken beter! Ik sta weer eens vrolijk op in de ochtend en krijg zin om dingen te ondernemen. Misschien is het een korte opleving, misschien is het blijvend, ik hoop het laatste. In ieder geval voel ik me nu best goed. Morgen de sportschool in en overmorgen voor een echt lang stuk rennen gaan. Ik heb er weer zin in, dat scheelt al een slok op een borrel.
Het fijne is, dat wanneer de vermoeidheid afneemt, de klachten net zo hard afnemen. Ik begin te begrijpen waarom dat energiemanagement zo belangrijk is, op deze manier. Ik rook ook steeds minder, drink niet te veel, zelfs in het weekend niet en beweeg weer meer. Ook in mijn hoofd gaat het beter. Ik heb echt het gevoel dat ik een milde vorm heb van MS! Het kan niet anders! Ook privé gaat alles goed, op het financiële vlak na dan. Weer moeten leven als een arme student valt me zwaar. Gelukkig heeft mijn vriendin een goede baan EN bijbaan om voor haarzelf leuke dingen te kunnen doen. Maar zelfs op het financiële vlak is er hoop, ik ben met een vriend bezig met een plannetje.
Zo schrijven dat alles beter gaat is wel een beetje dubbel. Aan de ene kant hoop je dat het voor altijd over is en aan de andere kant is het niet makkelijk om niet te denken aan 9 februari, de dag van de tweede MRI’s. Ik zal waarschijnlijk net voor de 18e, mijn verjaardag, te horen krijgen hoe de rest van mijn leven er echt gaat uitzien. Bizar. Ik weet in ieder geval wat ik voor mijn verjaardag hebben wil!
Zo goed dat je dit doet!
BeantwoordenVerwijderen