Leren.

Het leerproces dat MS heet, heb ik geleerd, is niet een proces dat je in een dag onder de knie hebt. Het is een beetje als een puber zijn. Je moet door vallen en weer opstaan leren wat je wel en niet kan doen. Ik wil mezelf geen ervaringsdeskundige noemen, maar ik heb vrijwel alles op die manier onder de knie gekregen, ook de MS. Extreem eigenwijs en hardleers zullen we het maar betitelen. Nu gaat het de laatste anderhalve maand weer heel erg goed.

Ik eet gezond en beweeg. Ik slaap als een os en maak me niet gek met van alles en nog wat. Ik leer langzaam loslaten. Mijn blogs worden op deze manier eentonig en het is ook een reden dat ik wat minder vaak van me laar horen, geen nieuws is goed nieuws. Ik ben nu bezig wellicht een leuke baan te bemachtigen, de ergste kou is achter de rug (is vermoeiend) en het besef van een in aantocht zijnde zomer doet wonderen.

Vandaag is toevallig een zware dag, omdat we vannacht slecht hebben geslapen. 3 / 4 uur slapen maakt niemand vrolijk, geloof me, mij helemaal niet. Maar dat is nou typisch zo iets waar je geen invloed op kan uitoefenen, iedereen heeft wel eens een korte nacht. Dus dan doe ik wat rustiger aan, morgen is het weer ok. En dat is het grote verschil met twee maanden geleden. Toen was ik leeg en deed 1 nacht goed slapen geen reet. Je wordt gewoon weer kapot wakker. Nu is een nacht genoeg om me morgen weer te laten stralen als een zonnetje.

Aangezien ik hopelijk over 1 a 2 weken weer belasting ga betalen in plaats van grote dikke vette potten ervan te gebruiken, ga ik de laatste stukjes huis de liefde geven die het nodig heeft. Beetje plamuren en schilderen, een beetje kit hier en daar, nog wat timmerwerk en het is klaar!! Ik verheug me erop. Klussen blijft leuk. Maar ik ga het niet overdrijven, dat heb ik gelukkig geleerd.