Sherman

Mijn vrienden noemden me vroeger wel een Sherman tank. Dat kwam omdat ik bijna net zo zwaar was als een Sherman tank en omdat ik altijd door het leven ramde als een dolle. Dit weekend heb ik een ontdekking gedaan. Ik ben nog steeds af en toe een Sherman tank, alleen heb ik geen benzine tank van 1000 liter, maar een benzine tank van 10 liter. Ik kan nog steeds rammen als geen ander, maar ik sta als het ware vrij snel aan de kant van de weg met een lege tank. Ik moet dus proberen om meer een Tomos brommertje te worden in plaats van een Sherman tank. Dan kan ik een eind komen.

Mijn moeder zei dat ik op een natuurlijke manier geremd ben door de MS, dat ik dus een Tomos brommertje aan het worden ben. Ik begrijp wat ze bedoelt en ik dank er bijvoorbeeld mijn relatie aan. Als Sherman tank had ik nooit de vrouw van mijn leven kunnen behouden, die was gillend gek geworden. Dit weekend had ik een vrijgezellen feest en heb ik me weer eens gedragen als een Sherman tank. Het was mega!! De hele dag fietsen en waterskiën, ondertussen bier en Jagermeister wegtikkend. Helaas was rond het avondeten mijn tank niet alleen leeg, maar compleet uitgedroogd en moest ik vroegtijdig afhaken van mijn feestende vrienden. Dat was pijnlijk. Maar het is ook een waardevolle les.

Waarom ik me als een Sherman tank gedraag bij mijn vrienden weet ik niet precies, misschien is dat een rol die ik al 25 jaar heb binnen de groep. Ik weet in ieder geval dat het heerlijk is om af en toe weer gek te doen. Als ik echter het einde van de avond wil halen moet ik me bij mijn vrienden ook als een Tomos brommertje gaan gedragen, maar dat vind ik dan weer niet leuk. Het is een heel lang leerproces en het leren gaat me redelijk af, het is een weg van vallen en opstaan. De meeste mensen vallen een keer, staan weer op en zorgen ervoor dat ze niet weer vallen. Ik weet niet waarom, maar ik val graag 10 keer voordat ik door heb dat het niet verstandig is. Zo leer ik nou eenmaal.

Als ik er zo over nadenk, ben ik in mijn huidige situatie 100 keer gelukkiger dan toen ik nog alleen woonde en een 1000 liter tank had. Natuurlijk, ik kon blijven gaan, maar daardoor had ik misschien minder begrip voor de leuke en bijzondere dingen in het leven. Ik heb nu de leukste vriendin van de wereld en ik denk dat als ik verstandig leef met MS, ik veel verder kom dan zonder MS en levend als een debiel. Dan had ik waarschijnlijk een lever probleem gekregen of was ik feestend onder een tram gekomen. Als ik er voor zorg dat ik het bij een keer vallen en weer opstaan houd in plaats van 10 keer vallen, ben ik op de juiste weg.

Toen ik door Australië reisde 10 jaar geleden, als een Sherman tank, ben ik ooit aangesproken door een oudere jongen die af en toe mee deed met feesten. Hij had me een tijdje bekeken en heeft me op een avond apart genomen van de groep. Hij keek me zorgelijk aan en sprak een zin uit die altijd is blijven hangen. “Seb (zo noemden ze me daar, het is een afkorting voor Sebastian) LIFE’S A MARATHON, NOT A SPRINT”. Misschien kon hij in de toekomst kijken, hij sloeg in ieder geval de spijker op z’n kop.