Watertrappelen

Marije vroeg me iets waar ik lang over na ben blijven denken. ‘Bas, ben je nou moe door de MS, of door de situatie?’ Ik had daar nog niet echt bij stil gestaan. Stressvolle situaties maken natuurlijk altijd moe. Als je ergens de hele dag mee bezig bent kan dat slopend zijn, zoals een nieuwe baan. Ik kan me goed herinneren hoe intens moe ik was in de eerste (en daarmee ook een aantal keer de laatste) maand tijdens een nieuwe baan. Toch voelde dat anders, al is het lastig te omschrijven.

Het is wel reuze interessant. Ik heb bijna geen tintelingen meer en al maanden geen uitval. Als ik nou moe ben door de situatie en steeds minder door de MS zou dat heel erg goed zijn. Ik kan er alleen niet echt hoogte van krijgen. Het gekke is dat naarmate de dag des oordeels komt en ik merk dat het me zwaar valt, ik stiekem weer een klein beetje hoop op een heel klein wondertje krijg. Stel nou dat…. Maar tegelijkertijd weet ik dat het erg onverstandig is om zoiets te veel te denken, dan kan het alleen maar slechter uitvallen.

Is het misschien verstandig om te doem denken? Dan kan het alleen maar meevallen! Maar dat is mentaal niet op te brengen, daar wordt je depressief van. Ik moet nuchter blijven, maar tegelijkertijd blijven dromen. Dat is goed denk ik, kijk maar naar mensen die in een god geloven, die dromen ook en hebben het daardoor misschien iets makkelijker in het verklaren van het onverklaarbare. Niet dat ik ooit in een god zou kunnen geloven. De grand canyon zijn niet door een grote overstroming ontstaan.

Het is logisch dat dit me bezig houdt. Ik ben nog steeds benieuwd wat ADO gaat doen, hoe het in de wereld gaat, wat er met mijn familie en vrienden gebeurd, wat ik ga eten, eigenlijk alles. Op veel dingen heb je toch geen invloed. Het is watertrappelen in een grote oceaan van onwetendheid. Je hoofd boven water houden, niet verdrinken. Ik heb het al vaker gezegd, wat dat betreft is het goed dat zoiets mij overkomt, ik heb tientallen reddingsboeien om me heen drijven die ik beet kan pakken als het even te zwaar wordt. Ik moet alleen oppassen dat ik niet steeds dezelfde beet pak, blijven dromen en hopen dat de situatie me zo moe maakt.