CPC

We zijn inmiddels 4 dagen terug van de skivakantie. Langzaam aan voel ik me elke dag een beetje fitter worden. Er is iets veranderd ook de laatste twee dagen. Ik slaap als een huis! Al  twee nachten achter elkaar slaap ik acht uur achter elkaar aan 1 stuk door. HEERLIJK! Ik merk dat het me een hoop energie geeft en dat ik er vrolijker van wordt. Ik ben niet om drie uur in de middag kapot, maar rond acht uur in de avond. 2 dagen geleden op maandag ben ik ook weer gaan hardlopen, 12.5 km in vijf kwartier. Dat is best netjes. 11 maart is de CPC, de halve marathon waar ik vorig jaar in vijf weken tijd fit voor wist te worden. Nu heb ik een veel betere basis conditie en acht weken, dus ik moet het kunnen redden.  

Buiten dat, ben ik heel cliché, 1 januari gestopt met roken. Ik heb nu ruim twee weken geen sigaret meer gerookt. Het is zwaar en ik vind er geen reet aan. Mijn longen waren nog in top conditie ondanks jaren lang roken, dus waarom zou ik stoppen? Het positieve is dat ze nu ook voor altijd in top conditie blijven. Het negatieve is dat ik nog steeds hunker naar sigaretten. Vorig jaar was ik ook gestopt met roken tijdens de CPC, dus een verbetering van mijn tijd zal niet liggen aan het gestopt zijn. Toch is dat wel een doel, niet alleen wil ik die ‘halve’ uitlopen, ik zou ook graag mijn tijd van vorig jaar verbeteren. Ik mik er zelfs vijf minuten onder. 1 uur en 50 minuten is nu mijn doel tijd. Dat is nog steeds erg traag, maar ik ben een logge, trage loper, dus voor mij is dat best ok.  

Zo meteen zal ik mij richting sportschool bewegen om een half uur te gaan roeien en weer wat aan die speklaag te doen. Want die verdient weer wat liefde. Voor de kerst was hij bijna weg en woog ik onder de 82 kilo, inmiddels zit ik boven de 86. Naast het stoppen met roken en het trainen voor de CPC, is het ook weer tijd mijn best te gaan doen om weer onder de 80 uit te komen. De richt datum voor die klus is ook 11 maart, tijdens de CPC. Enfin, het wordt weer even tandenbijten de komende tijd.  

Maar het is ook een goede afleiding. En die heb ik hard nodig. 9 februari, over een week of drie, ga ik voor de tweede keer die buis uit de hel in. 70 minuten doodstil liggen in die herriekast. En dan een week peentjes zweten voor de uitslag. Ik ben blij dat ik me kan richten op het niet roken, het hardlopen en het lijnen want als ik te lang stil sta bij de komende tijd breekt het angstzweet me uit. 18 februari ben ik jarig en ik wil maar een cadeau dit jaar… “Meneer Stevens, we delen u graag mede dat u de meest lichte vorm van MS heeft”. Tegelijkertijd hoor ik een ander scenario. “Meneer Stevens, we delen u niet graag mede dat u helaas een agressieve vorm van MS heeft”. Ik merk dat nu ik erover nadenk ik letterlijk duizelig wordt. Het begint te tollen in mijn kop. Ik ga nu maar naar de sportschool.