Stoute schoenen.

Het gaat goed met me. Ik voel me beter, fitter, meer in balans. Ik heb meer energie en ga dat benutten. Eigenlijk is het enige vervelende wat ik nu heb die verdomde spierspasmes ik mijn oog en benen. Dood vermoeiend, maar heel makkelijk mee te leven. Tijd voor actie dus.

In mijn vorige blog gaf ik aan nog eens een marathon te willen rennen. Ik denk daar al jaren aan en heb er zelfs een keer voor getraind. Dat was zo’n twee jaar geleden en ik was ver gevorderd tot dat ik mijn enkel voor de zoveelste keer verrekte. De afstanden die ik per training liep zaten al rond de 30 kilometer en ik schat dat ik redelijk in de buurt zat van de benodigde conditie voor de 42 kilometer die een marathon lang is. Overigens train je nooit tot de 42 kilometer, wanneer je er 35 tijdens een training kan afleggen kun je er tijdens een wedstrijd altijd wel 7 meer uit persen. Maar ik ging dus door mijn kapotte enkel. Die heb ik ooit met slootje springen toen ik 13 was voor het eerst verrekt en daarna gebeurde dat elke twee jaar wel weer een keer. Die rechter enkel van mij is versleten. Ik gok dat mijn vroegere 40 kilo overgewicht en het doortrainen voor rugby een factor kan zijn, maar dat terzijde.

Vandaag heb ik de stoute (hardloop)schoenen weer eens aangetrokken. Ik ga weer drie keer per week trainen en heel langzaam opbouwen naar die 35 kilometer per training. Maandag, woensdag en vrijdag worden de trainingsdagen. Omdat ik weer van voor af aan moet beginnen besloot ik eens te kijken hoe ver ik zou komen zonder mezelf uit te putten. Een rondje van 11 kilometer was het resultaat, maar er zat nog wel meer in. Ik moet dus 24 kilometer meer kunnen rennen dan wat ik vandaag heb gerend. Over 5 en 17 maanden is er weer een New York marathon. Ik ga voor die van 2013.

Maandag wordt de dag van langzaam rennen, maar een grote afstand. Woensdag snel rennen en een korte afstand, vrijdag gemiddeld. Nu gok ik dat ik na een maand of twee weer op halve marathon conditie moet zitten. Daarna wordt het zwaarder. Maar ik ga ervoor. Het is goed voor mijn buik en mijn fitheid, die ik op een zo hoog mogelijk peil wil houden voor het geval dat. Het is ook fijn ergens naar toe te kunnen werken. En ik woon in Den Haag dicht bij het strand en laat dat nou de mooiste, meest rustgevend plek op aarde zijn, het Haagsche strand. Bof ik even.