Populaire berichten

maandag 26 november 2012

Speciaal dieet

Maarten, mijn broertje, heeft gisteren voor het eerst van zijn leven een 10 km gerend! In 57 minuten! Heel erg knap, zeker als je weet dat hij pas 6 weken had getraind en daarvoor nooit had gerend. Ik heb met hem mee gerend, hij moest het namelijk halen en ik kan goed tempo houden. We deden mee met de Weststrandwegrun in Amsterdam, een run speciaal om geld op te halen voor MS Research. Hij heeft bijna 1300,- euro opgehaald en was daarmee de op een na best gesponsorde loper van zo’n 8000 mensen! Nu maar hopen dat ze er wat aan hebben! En aan alle mensen die hem gesponsord hebben, bedankt!


Het was best pittig, die run. Ik moet er normaal geen moeite mee hebben, een 10 km lopen, maar mijn benen leken wel van lood. Ik was blij dat ik tempo mocht maken voor Maarten, anders was ik te hard gaan rennen. We zouden na de run Amsterdam in gaan, vrienden opzoeken, maar bij nader inzien was iedereen het over eens dat een ritje naar huis een beter plan was. Marije was tot op het bot onderkoeld door het wachten me de spullen bij de finish. Maarten en ik waren gewoon moe en klaar met de dag, heerlijk naar huis dus.

Een dag na de hardloopwedstrijd werd ik gebeld door een hele aardige vrouw met MS. Ze had mijn nummer via een van mijn neven gekregen en belde mij om wat meer te vertellen over CCSVI. Er zijn onderzoeken die uitwijzen dat bij veel MS patiënten de doorbloeding van de hersens slecht is en dat door middel van dotteren dit verholpen kan worden. Deze vrouw heeft dit gedaan en voelt zich sindsdien een stuk beter. Ze heeft me een dvd met haar ervaringen toegezonden zodat ik een duidelijk beeld krijg van de operatie.

Maar voor het zo ver is, ben ik eerst met Marije een nieuw dieet gestart. Dit is opgesteld door een MS patiënte die al in een rolstoel was beland maar door gezonder te eten weer kon lopen na een aantal maanden. Het is een soort oermens dieet. Heel veel groente en fruit, vlees en vis, noten en zaden en allerlei oliën. Ik ben benieuwd of ik me er fitter door ga voelen, het is in ieder geval wennen om geen brood, pasta en aardappels meer te eten. Vooral brood mis ik, ontbijten met witlof is toch niet zo lekker als een bruine boterham met oude kaas… Hier is haar link:

http://www.thewahlsfoundation.com/

Enfin, er wordt van alles gedaan om me fit te voelen. Nu maar hopen dat het effect heeft!!



dinsdag 20 november 2012

Weekend management


Ik moet nog zo ontzettend veel leren! Vooral over mezelf en hoe mijn lichaam reageert op bepaalde situaties of gebeurtenissen. Afgelopen weekend was zo’n weekend dat uit elkaar barste van leuke feestjes, vrijdag en zaterdag waren er allerlei leuke, sociale dingen te doen. Ik had zo veel zin om lekker mee te feesten, van mijn fiets te vallen op weg naar huis, dronken mijn bed in te kruipen, me helemaal kapot te lachen tot diep in de nacht. Maar ik heb verstandig gedaan. Vrijdag en zaterdag lag ik rond 1 uur te slapen. Ik heb meer water dan bier op, op beide avonden. Natuurlijk heb ik wel wat gedronken, maar zo goed als bijna niets. En op zondag was ik weer zo duizelig en moe als de pest.

Het is niet te geloven!! Hoe fucking oneerlijk is dit! Ik doe echt heel erg mijn best en het is echt heel erg moeilijk! Naar bed gaan terwijl het feest nog moet losbarsten, mezelf onder controle houden, niet gek doen en dan toch nog te ver gaan! AAAHHHHHHH!!!!!!! Ik ben natuurlijk nog herstellende van een maand geleden, maar HALLO?, hoe lang gaat dit duren?? Niet te doen dit, ik word er gek van!! Ik weet dat bijna niemand zo feest, dat het niet normaal is, bijna iedereen in Nederland rond 1 uur gaat slapen in het weekend, ik word ook ouder, het hoort bij volwassen worden, etc, etc. Maar ik en mijn vrienden doen dit sinds we 14 zijn en met heel veel plezier. En zij gaan lekker door. Waarom ook niet? Het is leuk, het is heel erg leuk.

Ja ik kan hardlopen, ja alles doet het nog, ja ik heb de leukste vriendin van de wereld die me steunt, ja ik heb een mega huis, ja ik heb de liefste familie en vrienden om me heen, en ja, IK WIL MEER. Net zoals vroeger (vroegah)! Ben ik dan hebberig? Leef ik te veel in het verleden? Ik ben heel gelukkig, ben op een aparte manier gezond, heb alles wat mijn hartje begeert. Waarom mis ik die ouwe vertrouwde weekenden dan zo erg? Waarom heb ik heimwee naar een brakke zaterdag op het voetbalveld? Ik moet er mee leren omgaan. Leren, bah, wat haat ik dat woord af en toe. Vroeger leerde ik door te vallen, nu moet ik leren om niet te vallen.

Toen de neuroloog mij vertelde dat ik aan energie management moest gaan doen dacht ik nog; Energie management? Gast, ik energie je er met gemak uit. Ik energie je naar de maan en terug. Energie management, HAH!, doe niet zo raar, je hebt geen flauw idee wat energie is! Ik begrijp nu wat ze bedoelen met energie management. Niet losgaan in het weekend. Waarom noemen ze het niet “weekend management”? Ok, een maand geleden had ik het “klus management” genoemd, ik begrijp dat alles met het woordje ‘te’ ervoor slecht is. Maar neem maar van mij aan, dat het mijn lievelingswoord was / is. Ik overdrijf misschien een beetje en ik mag echt niet klagen, maar dit zat me dwars. Het is echt wennen! Ik ga nu maar weer genieten van mijn leuke leven, dat voelt beter dan klagen over de drank die ik niet drinken kon.

dinsdag 13 november 2012

Fatsig

-->
Het is nu een paar weken geleden dat het even echt niet goed ging. Ik kan nu echt zeggen dat het een heel stuk beter gaat. Dat uitte zich vooral op maandag. Zaterdagnacht heb ik heel slecht, zelfs bijna niet geslapen. Op zondag zag ik er uit als een wandelend lijk en voelde me ook zo. Een paar weken geleden had dat betekend dat ik de hele week uitgeput zou zijn geweest. Het is inmiddels dinsdag en ik voel me weer goed na twee lange nachten slaap. Ik herstel dus veel sneller van een korte, slechte nacht! Een duidelijk teken dat ik op de goede weg terug ben.

Ik heb ook weer zin om dingen te doen. En dat voelt heel goed! Wekenlang te moe zijn om zelfs naar het toilet te gaan is echt heel vervelend, maar dat is nu echt over. Vorige week heb ik al gerend en nu herstel ik zelfs van een korte nacht. EINDELIJK! De dingen die je je hele leven voor lief neemt zijn ineens een godsgeschenk. Het is heerlijk om weer veel in huis te doen. Koken, schoonmaken en opruimen bijvoorbeeld. Ik ben blij dat Marije dat niet meer alleen hoeft te doen. Gister heb ik de hele tuin opgeruimd en de perenboom gesnoeid. Uren lang lekker buiten bezig zijn, natuurlijk in mijn eigen “opa-tempo”.

Afgelopen weekend had mijn moeder haar expositie (www.stevensart.nl) en Marije en ik hebben haar goed kunnen helpen met drankjes, hosten en opruimen. Het was een zeer geslaagde expositie, mijn moeder heeft een aantal van haar werken kunnen verkopen. Ik had daar geen twijfel over, maar het is voor mijn moeder wel een teken dat niet alleen haar gezin, maar iedereen inziet hoe knap het is wat ze kan. Gefeliciteerd mam! (en bedankt voor die doos prosecco die over was…). Ik ben dankbaar dat ik haar heb kunnen helpen.

 Het gaat dus een heel stuk beter dan een paar weken terug. Na twee nachten tien uur slapen durf ik zelfs te zeggen dat ik me het best voel in maanden. Ik ga zo lekker over het strand rennen, want 1 ding is een beetje naar de achtergrond geschoven de laatste twee maanden… Letten op mijn gewicht. Ik ben namelijk niet alleen het meest fit in twee maanden, maar ook het meest dik in twee jaar. Ik kon eerst nog zeggen dat het door de Prednison kwam, maar dat gaat helaas niet meer op. Ik ben gewoon fatsig. Goed, weer een nieuwe (of eigenlijk 15 jaar oude) uitdaging!!

dinsdag 6 november 2012

Opnieuw leren rennen

 
Vorige week ben ik begonnen met hardlopen. Donderdag 8 km, zaterdag 5,5 en gister (maandag) 7,5 km. Ik loop al heel lang hard, sinds ik 14 ben. Ik liep toen altijd met mijn moeder, die veel wedstrijden heeft gewonnen en een vriendin van haar, die semiprofessioneel mee heeft gedaan aan wedstrijden. Ik heb door met hun te lopen geleerd hoe je het best kan hardlopen. Want hardlopen lijkt heel makkelijk, je trekt je hardloopschoenen aan en gaat gewoon. Maar zo makkelijk is het niet. Als je veel hebt hardgelopen leer je heel goed aanvoelen hoe het gaat en wat je lichaam wel of niet kan.

Gister schrok ik een beetje… Ik was van plan 11,5 km te rennen, maar mijn benen waren niet goed. Het voelde alsof ik een dag ervoor een halve marathon had gerend! Ik heb nog nooit zulke vermoeide benen gehad na een dag rust. Ik was niet vooruit te branden! Mijn snelheid lag op 9 km per uur, dat is zeg maar snelwandelen. Ik voel dat ik niet meer de fitheid heb die ik voorheen had en ik voel dat het me veel meer moeite gaat kosten om die fitheid terug te krijgen. Dat kan ik door 17 jaar hardlopen heel goed aanvoelen. Logisch eigenlijk, ik heb MS en dat maakt me meer en sneller moe, mijn spieren doen af en toe raar (kramp en spasmes) en herstellen heeft meer tijd nodig.

Ik zal twee kleine voorbeelden geven van hoe ik nog meer merk dat ik anders aan het worden ben. Als ik mijn linker arm, de arm die er een jaar geleden mee op hield, op de leuning van de bank leg houd ik dat 3 minuten vol. Dan worden de tintelingen zo erg dat het op verkramping gaat lijken. Zaterdag heb ik bier gedronken met vrienden en na elke bier een water genomen. Mijn vrienden deden dat niet, die dronken alleen bier. Toch kon ik vroeg op de avond als enige niet meer op mijn benen staan, terwijl ik me geestelijk fit voelde. Ik was misschien licht aangeschoten, maar bleef maar omvallen. Heel vervelend. Ik kan niet meer zuipen. Dat kost me dus een dierbare hobby.

Het is heel belangrijk om te weten dat ik super positief ben en heel goed kan relativeren. Ik ben geen doemdenker, het glas is halfvol. Ik voel dat ik elke dag fitter word. Ik slaap al een week 8 a 9 uur per nacht. Ik ben weer aan het hardlopen! Maar…. Ik voel ook dat mijn lichaam anders wordt en in een tempo, dat is schrikbarend. Natuurlijk was ik 2 weken geleden nog een wrak en ben ik nu heel hard bezig weer ‘normaal’ te worden. Echter de klachten bij oververmoeidheid zijn doodeng. Ik zei ongeveer twee jaar geleden tegen vrienden dat ik me anders voelde, dat er iets niet klopte. Dat voel ik nog steeds, het blijft wennen.

Het trainen zal ik iets anders moeten aanpakken. Tempo lager, afstanden korter en langzamer opbouwen. Ik heb gelukkig de kennis om dat goed te kunnen doen. En er is nog iets wat ik stiekem heel erg fijn vind aan rennen en waar ik me op moet focussen. Wat niet meer kan met bier of wijn, niet meer kan met voetbal of keihard klussen kan ik wel stiekem met hardlopen. Af en toe het randje opzoeken… Net even een tempo hoger voor een kwartiertje, net even een kilometer meer, mezelf een beetje hard laten werken. Doordat rennen gebeurd met een heel constante krachtsinspanning, dus zonder piek belasting is dat minder erg. Ik voel het wel als ik aanzet (duizeligheid), maar het is goed te overzien. Eigenlijk moet ik het hardlopen opnieuw gaan uitvinden en dat is heel leuk, dat maakt het weer spannend. En ik blijf het zeggen, hardlopen over het strand en door de duinen is net therapie, wat een genot dat ik op de mooiste plek van de wereld kan sporten.

vrijdag 2 november 2012

Bastiaan 2.0

 
Nou, daar zit ik weer achter mijn laptop. Een blog typen waarvan ik had gezegd dat deze positief zou zijn. De laatste drie dagen is er een hoop veranderd… Ten eerste; Ik heb twee nachten achter elkaar 9 uur geslapen!! 9 uur!! Heerlijk echt, ik was vergeten hoe lekker het is om wakker te worden ruim nadat ik normaal wakker werd. Ik ben nog steeds een beetje duizelig, maar het is aan het verdwijnen! BAM! Dit betekend dat ik veel meer energie heb dan een week terug. Gister heb ik de stoute (hardloop) schoenen aangedaan en ben over het strand en door de duinen gaan rennen.

Het was goddelijk! Het regende best hard en er stond veel wind, maar dat maakte het eigenlijk alleen maar meer bijzonder. Ik heb ongeveer 50 minuten gerend, 8 km!! Ik moet toegeven dat ik het vandaag wel een beetje voel, maar het is een pijn die ik graag voel. Het was heel spannend. Ik begon en werd eigenlijk gelijk best duizelig, maar na een minuut of 10 rennen nam dat af en kwam ik in mijn ritme. Ik was van plan een kilometer of vijf te rennen, maar het ging best goed, dus ik heb wat langer door gerend. Het is fantastisch om te ervaren dat na drie maanden niet rennen en een maand op mijn dikke reet te hebben gezeten, ik nog steeds een goede basis conditie heb.

Ik heb me gelijk voor de weststrandweg-run op 24 november ingeschreven. Maarten, mijn broertje, loopt daar de tien kilometer voor het MS fonds. Hij heeft al een bedrag van 520 euro aan sponsorgeld binnen!! Link:
Als je dit leest; doneer een bedrag!!
Ik ga nog geen sponsors zoeken, dat doe ik voor New York 2013. Ik ga nu de tien rennen en hoop op 50 minuten. Ik zal dan wel wat kilootjes kwijt moeten raken, want ik ben wel iets (lees een kilo of 8) aangekomen. Het is zo fijn weer een beetje normaal te kunnen leven!

Ook het traject wat ik doorloop met mijn banencoach gaat erg goed en we zijn van plan om heel snel een werkplek te gaan zoeken. Echt heel fijn om over een paar maanden weer werk te hebben. Het gaat dus langzaam aan allemaal weer de goede kant op. Ik moet me heel erg inhouden dit weekend, dan kan ik volgende week een grote slag slaan. Wanneer het hardlopen goed gaat, gaat alles beter. Ik val af, rook niet, drink minder, slaap beter en voel me een stuk fitter. Bastiaan 2.0 is in de maak!!