Cannabis sativa Hollandica.

Het moest er ooit van komen. Ik ga mijn hart luchten over cannabis. In mijn ogen het meest diverse, mooie, helende, nooit vervelende, geest verruimende, feestelijke en ontspannende middeltje op aarde. Ik leerde cannabis kennen toen ik 16/17 was. Ik zat in de bosjes achter school met nog twee andere mensen. 1 had ervaring, ik en de ander niet. Mijn eerste ervaring resulteerde gelukkig in bergen kots, lijkbleke gezichten, uren zweten en trillen en een gebrek aan de behoefte om het ooit nog eens te doen. Gelukkig, omdat ik pas jaren later het virus echt te pakken kreeg. Een groeiend brein kan beter geen drank en drugs gebruiken denk ik. Drank was er zat, beter niet allebei.

Ik ben vroeger een vervelend druk mensje geweest, voor anderen maar meestal ook voor mezelf. Ik ontdekte al gauw dat Cannabis en ik vrienden voor het leven zouden worden. Ik werd er een leuker persoon van, voor iedereen. Ik voelde me beter in de rust die cannabis kan brengen. Niet elk geluidje, elke invloed, andere mensen kwamen meer binnen bij me. Wat begon als een blowtje met vrienden in het weekend groeide langzaam uit tot dagelijks een blowtje (of 2) met soms flinke recreatieve uitschieters. Uitgaan met weed is leuk, alleen thuis zijn ook. Het geeft nooit die brakheid die alcohol geeft en je komt er niet van aan (tenzij je een vreetkick persoon bent).

Toen kreeg ik MS. Mijn lichaam veranderde, de positieve kanten van cannabis gebruik werden duidelijker. Die zal ik zo benoemen. Ik kreeg cannabis voorgeschreven van de neuroloog en ben me echt gaan verdiepen in cannabis en de werking op MS, maar ook op  andere aandoeningen en ziektes. Het is ongelofelijk dat dit plantje illegaal is. En wat nog erger is, is dat het niet als medicijn word gezien en onderzocht. Ik denk dat farmaceutische bedrijven er niet blij van worden. Artsen wordt het zwijgen op gelegd en cannabis het medicijn voor gekke kruidenvrouwtjes, hippies en ervaring deskundigen zoals ik. Als ik nooit recreatief had geblowd in mijn leven, had ik cannabis ook niet gebruikt en dat is heel erg.

Er zijn nog zo veel mensen ‘tegen’ weed. Het is een drug en drugs zijn slecht. Ik denk dat mijn vervelende drukke (misschien wel ADHD) gedrag is onderdrukt door cannabis. Als ik 10 jaar later was geboren had ik nu Ritalin voorgeschreven gekregen. DAT is pas een drug. Ik begrijp de anti-mensen wel. Zo is het ze geleerd, men weet niet beter. Ik zal vast wel denkwijzen hebben die me zijn opgelegd en niet het besef hebben dat dit een onjuiste gedachtegang is. Er komt ooit een dag dat je niet alleen een sigaret rookt op het terras maar ook een joint of een pijpje. Tot die tijd past een weedroker zich aan, aan de rest, want die weten niet beter. Nu is tabak roken slecht, dus een joint is de minst positieve manier van nuttigen, echter wel de lekkerste en leukste als je het mij vraagt. Voor een maximaal helend effect: olie of verdampen.

Er zitten wel nadelen aan cannabis. Van teveel cannabis wordt je extreem loom. Een beetje zoals dronken zijn aanvoelt. Het is dan lastig om te functioneren. Maar dat is nog altijd beter dan pijn of chemische pijnstillers. Voor de rest zijn er geen nadelen.

De voordelen. Heel veel. Begin vanaf vandaag met 1 druppel cannabis olie per dag en ik beloof dat je je er beter van gaat voelen. Hoe dat kan weet ik niet, maar het is waar. Het is aangetoond dat cannabis kanker bestrijdt, klachten van MS en reuma sterk kan verminderen. Het helpt bij COPD door het te verbranden en te inhaleren!! Schimmels en huidaandoeningen verdwijnen erdoor. Het wordt gegeven aan mensen met Anorexia (vreet kicks), slapeloosheid (extreem loom), ADHD (i.p.v. Ritalin), ADD, epilepsie, Gille de la tourette en ga zo maar door. Google een ziekte in combinatie met cannabis en er komen vaak wel resultaten naar boven. De voordelen voor mij persoonlijk zijn een rustige geest (minder stress), minder (geen) krampen, beter slapen en betere concentratie en ik denk zelfs een rustig verloop van de MS. Toch ben ik gestopt met blowen. Ik rook wel weed met een vaporizer en een druppeltje olie voor ik ga slapen. Dit heb ik gedaan omdat ik van tabak af wil.

Ik heb het geluk gehad een recreatieve blower te zijn geweest en dus af wist van dit mega plantje. Maar heel veel mensen zien cannabis nog als een drug en verdiepen er zich niet in. Het positieve nieuws moet ook vanuit de overheid komen wel of niet gestuurd door artsen. Maar dan zullen er grote bedrijven kunnen omvallen. Goed nieuws is dat wereldwijd steeds meer landen weed legaliseren, zelfs staten in de VS.  Door social media en internet is goed nieuws omtrent cannabis vrij te verkrijgen dus mensen leren sneller over de positieve kanten van weed. Dit blog zal er aan bij dragen hoop ik. Nu zullen er ook altijd haters blijven. Net zoals er mensen zijn die in naam van god rare dingen doen. Dat hoort denk ik ook bij de mens. Beetjes gek doen.

Om een soort van conclusie te trekken; beoordeel een blower niet, denk er zelf een keertje aan om mee te doen (als je 21+ bent). Blowen is een heel erg sociale bezigheid waarbij de blowers altijd open staan voor een praatje. Blowers worden niet snel boos, ze zijn ontspannen mensen om af en toe mee te zitten. Heb je daar geen trek in, verdiep je dan eens in de heilzame kanten van dit hele oude plantje. Zit je zelf aan medicijnen of zou je dat moeten zitten, heb je ergens last van of ben je gewoon nieuwsgierig, het een keertje proberen kan geen kwaad. Maar doe rustig aan de eerste keer (anders ga je overgeven en zweten).

JAN!

Ik heb JA-REN geen behoefte gehad om wat te schrijven op mijn blog. Ik was de klap van MS te boven. Mijn therapie, het schrijven, heeft me enorm geholpen. In de jaren dat ik niet heb geschreven ben ik getrouwd! Marije en ik zijn nu ruime een jaar een echtpaar. En dat bevalt super. Met mij gaat het al geruime tijd stabiel goed. Ik weet wat ik aankan, al ga ik nog steeds te ver af en toe. Voornamelijk met alcohol in het weekend.  Maar dat allemaal zonder noemenswaardige problemen voor mij.

Ik, mijn, mij… Logische woorden in een blog van iemand die over zichzelf schrijft en zijn eigen ervaringen. Dat zal altijd zo blijven. Alleen de rode draad in mijn verhalen, Marije en ik, zijn sinds kort niet meer van kracht. Mijn ziekte en het op de been houden van mezelf is niet meer waar het om gaat. Het gaat ook niet om de relatie tussen mij en Marije, dat zit goed. Nee, het gaat om onze aankomende zoon, Jan! We krijgen een zoon eind februari! Het aller mooiste en beste nieuws wat we ooit zouden kunnen krijgen hebben we gekregen! Ik ben nog nooit ergens zo blij mee geweest, maar het zet me wel aan tot een nieuw blog.

Jan, mijn zoon. Ik wil en MOET voor die jongen gaan zorgen. Dat betekend voor ieder persoon op aarde een hele hoop, maar wanneer je weinig energie hebt betekend dat extra voorbereiden. Mijn voorbereiding is begonnen toen mijn ‘zen’ plekje verdween. FAST, waar ik heerlijk buiten kon zitten (roken en drinken) is weg. Ze zijn 1 november gesloten en ik vond het een mooie symbolische datum om mijn voorbereidingen te starten. Ik moet klaar zijn voor de komende twee jaar, die volgens alle vaders die ik spreek, echt niet normaal zwaar worden.

Niet zieke, aankomende vaders gebruiken de laatste 4 maanden van hun vaderloze leven om te feesten. Alles doen wat ze maar willen. Ik gebruik de laatste 4 maanden om fitter te worden. Dus ik ben gestopt met tabak roken, gestopt met doordeweeks drinken en ik wil de weekenden net zo uitgerust eindigen als beginnen. Veel slapen en proberen fit de winter door te komen. Echt ik doe het met liefde voor Jan, maar ik vind het rete super kut om helemaal geen tabak te roken, dus ook geen joints. Ik rook mijn weed nu puur. Helpt, maar is saai. Maar over cannabis en MS (en 161 andere aandoeningen en ziektes) schrijf ik liever een heel boek. Dat sommige mensen het gebruik van cannabis (als medicijn) afkeuren, maar wel drinken vind ik bizar. Ander keertje.

Ik ben dus nog even geen vader maar merk wel al dat het een hoop verantwoordelijkheden met zich mee brengt. Ik lig af en toe wakker en ben bang dat ik het misschien wel niet goed doe, ondanks dat ik alles geef. Ik heb heel weinig energie, geen mitsen of maren, nee, weinig energie. Baby’s hebben bergen energie, nee, scheepsladingen vol energie. Ga ik het allemaal wel aankunnen met Jan? Krijg ik geen schub in die ultra zware maanden? Wordt de druk op Marije niet te groot? Ben ik in staat om een sterke, zelfstandige, gelukkige en blije man van hem te mogen maken? Als hij op mij gaat lijken dan heb ik echt een probleem! Het zou wel ironisch zijn. Meest vervelende kind uit de geschiedenis krijgt nieuwe recordhouder.

De onzekerheden die ik had, gingen over mij. Ik maak me daar geen zorgen meer om. Ik wil nu dat Jan alles krijgt wat ie verdient. Dus ook een vader die een bal met hem kan over gooien. Helaas kan ik hem dat nooit beloven, morgen kan de rolstoel dag zijn. Misschien loop ik tot ik 105 jaar oud ben. Maar een goede voorbereiding geeft me het gevoel dat ik er alles aan doe. Tering dit is zo een spannende periode niet normaal! Laat me duidelijk maken dat ik super blij ben! Ik ben intens gelukkig, maar heb aan de andere kant ook weer wat om over te schrijven.