Er is even radio stilte geweest. Geen nieuws is goed nieuws.
Het komt ook door het heerlijke weer van de afgelopen tijd. Het huis waar we
wonen is zo ontzettend benauwd, zeker als de zon schijnt. We zitten op de
bovenste verdieping van een Haags portiek woningwaar aan een kant de ramen niet
open kunnen. Door tochten is zo heel erg lastig en de woning warmt heel snel op
tot erg vervelende temperaturen. Dan zit er maar 1 ding op. Buiten leven tot de
zon achter de horizon is gezakt. De ramen en deuren de hele dag open laten en
maar hopen dat je in die intense hitte s’ nachts nog een oog dicht doet. Dat
lukte niet al te goed.
Het is nu drie dagen wat koeler en het slapen gaat gelijk
een stuk beter. Ik voel me daardoor ook een stuk beter. Het was me al eens verteld,
dat extreme onnatuurlijke hitte niet goed voor me is, nou, dat klopt! Doe daar
een ruime week van slecht slapen bij en je hebt de combinatie om al die rottige
klachten te laten opspelen. Spierspasmes, krampen, ernstige oververmoeidheid,
lusteloosheid en ga zo maar door. Ik werd er wel een beetje paniekerig van. Je
gaat gelijk denken dat de volgende aanval om de hoek staat te wachten, gelukkig
bleef die uit. Ik begin wel in te zien waarom een gezonde leefomgeving erg
belangrijk is (voor ieder mens natuurlijk). Aan de andere kant heeft het me ook
erg goed gedaan om die heerlijke zon weer eens te kunnen aanbidden. Wat een
genot om weer op een handdoek te hebben gelegen met een glas wijn naast me.
1 Ding is wel iets waar ik me een heel klein beetje zorgen
om maak. Mijn benen hebben minder kracht en vooral minder energie. Ik merk na
een half uur fietsen dat de puf er een beetje uit raakt, terwijl ik een jaar
geleden nog een dag kon fietsen zonder moe te worden. Het is een raar gevoel.
Gisteren heb ik met Marije achterop naar het strand en de stad gefietst, een
kilometer of 10 in totaal denk ik. Vandaag zijn we wat gaan wandelen en mijn
benen waren nog steeds zo ontzettend moe! Ik heb me beter gevoeld na die halve
marathon! Overigens loop ik niet zo heel veel meer hard, ook dat komt door het
weer. Ik heb het gevoel dat ik bij hoge temperaturen beter niet te hard moet
sporten, dat voelt niet goed. Als het weer kan ga ik weer trainen voor een of
andere halve marathon. Stiekem blijft altijd de wens rond de 1 uur 30 te rennen
of misschien zelfs een marathon… Mocht dat zo zijn ga ik lopen voor het MS
fonds. Maar nu loop ik te ver op de feiten vooruit.
Eerst ga ik weer op zoek naar een passende baan. Geen horeca
meer, maar iets aan een bureau, liefst een baan met veel interactie met mensen
en niet te eentonig. Als dat eventueel als leidinggevende kan ben ik erg
content. Morgen heb ik een gesprek met een banen coach die eerder advies heeft
gegeven aan mensen in een soort gelijke situatie als ik. Ik ben benieuwd! Alles
is nu anders, waar ik vroeger een baan als goed mee waardeerde, zal ik die nu
als slecht moeten beoordelen. Geen actieve baan, maar een energie vriendelijke
baan. Belangrijkste is dat ik weer aan de slag wil en moet. Ik ben er weer
klaar voor, ik heb er weer zin in. Liefst zou ik beginnen met 20-32 uur per
week, kijken hoe dat gaat en opwerken naar 40 uur. Zo kan ik goed aanvoelen hoe
dat gaat. Schrijven blijft waar mijn passie ligt, maar daar heb ik nooit voor
geleerd. Het is ook iets waar ik in mijn eigen tijd goed aan kan blijven werken
of beter gezegd, oefenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten