Een nieuwe start

De meest hectische 5 maanden uit mijn leven zitten erop. Het was sowieso een bewogen jaar. Een jaar geleden woog ik om te beginnen 30 kilo meer dan ik nu weeg. Ik dronk veel, at bergen voer en had geen vast werk. Een jaar geleden besefte ik me ook, vlak voor mijn 30ste verjaardag dat het tijd was om hier wat aan te gaan doen. Ik besloot te gaan trainen voor de CPC, een hardloopwedstrijd hier in Den Haag. Ik moest eerst 15-20 kilo afvallen voordat ik kon beginnen met hardlopen, anders zou ik al mijn gewrichten stuk lopen. Ik besloot 4 maanden geen alcohol te drinken en niet vet meer te eten, met succes. 5 weken voor de CPC was ik 17 kilo lichter en kon ik beginnen met trainen. Niemand dacht dat het nog mogelijk was om een halve marathon te lopen met maar 5 weken trainen, maar het is me toen gelukt. Nu is de CPC over 3 maanden en ga ik er weer voor. Een makkie zou je denken…

Het waren niet alleen de meest hectische 5 maanden uit mijn leven, maar ook de gelukkigste. Ik heb namelijk na 10 jaar alleen te zijn geweest, de vrouw van mijn leven ontmoet. Ik woon voor het eerst samen en we gaan zelfs samen een huis kopen! Nog nooit heb ik me zo goed en blij gevoeld, ik begrijp het helemaal nu. Het is zelfs zo dat ik zonder mijn vriendin er niet zo bij had gezeten, waarschijnlijk had ik ergens in de goot gelegen. Naast de vrouw van mijn leven dacht ik ook een droombaan te hebben gevonden. Ik was management trainee bij een schoonmaakbedrijf en had echt veel plezier in mijn werk. Het was arbeid intensief werk, precies wat ik wilde. Ik werkte met mensen, deed weinig computer werk en kon zelfs op de fiets ernaartoe. Maar inmiddels ben ik weer werkeloos. 

Ook met de mensen om me heen gaat het erg goed. Mijn vrienden hebben leuke vrouwen, nieuwe, betere banen en het gaat ze bijna altijd voor de wind. Wat is er dan zo hectisch vraag je je misschien af? Het is een combinatie van de gebeurtenissen hierboven en vooral dat ik alles anders moet gaan doen. Ook het trainen voor de CPC. Twee maanden terug werd er namelijk MS bij me geconstateerd. Dit kwam extreem hard aan. Ik zag mezelf altijd als een sterke, onuitputtelijke, bewegelijke, niet kapot te krijgen iemand. En dan krijg je te horen dat je een moe, uitgeputte, slap, kapot te krijgen iemand bent. Er worden zaken als revalidatie therapie, ergotherapie, MRI scans, longartsen, Röntgenfoto’s, UWV, energie management en meer naar je hoofd gesmeten. Op je 30^ste, wanneer alles net goed leek te gaan. 

Nadat ik wegens mijn ziekte ontslagen ben, heb ik de laatste 2 maanden heel rustig aan gedaan. Veel met mijn vriendin, vrienden en familie gepraat. Ik had dit echt nodig, want het verwerken van zulk nieuws is het zwaarste wat ik ooit heb moeten doen. Maar ik ben ook een extreem positief persoon, ik zie mogelijkheden en niet problemen. Als iedereen zegt dat het niet kan, doe ik het. Ik ga dus als kersverse MS patiënt in 3 maanden fit worden voor de CPC en die halve marathon onder de twee uur lopen. En daar wil over vertellen, omdat het me helpt met het verwerken van dit nieuws.