Maarten, mijn broertje. Je vroeg me laatst waarom ik zo weinig met je praat over hoe het met me gaat. Waarom ik weinig bel. Ik ben geen echte prater, nooit geweest. Schrijven gaat me makkelijker af. Daarom ga ik, verschrikkelijk on-prive, iets voor je schrijven. Ik zet het op mijn blog, omdat het voor anderen ook misschien duidelijkheid geeft. Ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk eerlijk over mezelf te praten. Ik verschuil me snel en makkelijk achter een grapje en een glimlach. Als je mij vraagt hoe het met mij gaat wil ik wel eerlijk antwoorden zoals ik al eens beloofd heb en ook echt heb geprobeerd, maar dat is slopend. Soms is het heerlijk mee te gaan in het zorgeloze bestaan van anderen. Ik geniet van vrolijke mensen om me heen en wil geen spelbreker zijn. Bovendien veranderen klachten continu, er valt geen touw aan vast te knopen. Soms word ik fit wakker na een lange nacht slaap, soms gebroken na een nog betere nacht. Af en toe heb ik pijn, kramp en kan zelfs de zon en het strand me niet opbeuren. Om eerlijk te zijn geeft een slechte dag en de daarbij komende zelfmedelijden me zelfs kracht. Alleen sterk kunnen zijn vind ik een geschenk. Marije vertel ik ook niet alles, op mijn blogs al helemaal niet. Het lijkt me hels om een zeurpiet te zijn. Ik ben je grote broer, die je jaren heeft gepest en geplaagd en nu krijg je een grote broer waar je je geen zorgen om hoeft te maken, dat wil ik.
Ik weet dat je mijn blog nog niet wil n kan lezen. Dubbel vind ik dat. Ik begrijp dat je het van mij persoonlijk wilt horen, maar ik doe dit niet voor niets. Je zal het tzt wel lezen, als de tijd voor jou rijp is. Misschien dat het boek je daarbij helpt. Ik weet dat je de wereld af en toe op je schouders draagt en het is misschien beter om alles in je eigen tempo een plekje te geven. Het maakt mij niets uit. Misschien vertel ik je daarom, onbewust, weinig. Om je te beschermen.
Bovendien is mijn MS iets wat niets uitmaakt voor onze onderlinge relatie. Laten wij gewoon broers blijven. Geen sores, geen gezeuer, gewoon zoals als het was en hopelijk blijft tussen ons. Ik weet nog dat mensen vroeger tegen mij zeiden dat ik succesvol zou worden, dat ik bijzonder ben. Ik haatte dat! Deels omdat ik dat niet hoef of ambieer, maar vooral omdat ik allang wist dat jij degene zou zijn die groots en succesvol zou worden. Ik weet dat gewoon. Jij bent groots, bijzonder. Juist om wie je bent. Eigenlijk ben jij altijd de grote broer geweest, de verstandige van ons twee. En dat ben je nog steeds aan het bewijzen. Je hebt een plan en dat voer je uit. Ik heb geen idee wat ik wil. Natuurlijk droom ik van schrijven, maar ik weet ook dat dat een kleine kans heeft. Energy Guards, waar ik werk zal me de komende 5 tot 10 jaar geven wat ik zoek in werk. Ik houd van die baan en mijn collega's en we hopen op veel succes, maar waar ik daar hoop, weet ik dat jij ver gaat komen. Ik gok CEO van een multi-national als Unilever.
Je hoefd niet alles te weten broertje. Zorg voor jezelf en je lieve vriendin. Als je er klaar voor bent vertel ik je alles wat je maar wilt, beloofd. Geniet van alles wat op je pad komt, koester alles, dat is jouw levensles denk ik. En als dat even niet lukt kun je altijd bij mij terecht. Ondertussen ga ik proberen te leren, om meer te praten. En hopen ooit zo sterk als jij te worden. Dank je gozertje dat je er voor me bent.
Mijn boek is te bestellen voor €9,95 ex verzendkosten door een mail te sturen naar: Bastiaanstevens@hotmail.com
Populaire berichten
-
Na jaren van radiostilte heb ik eindelijk weer eens een noemenswaardig dieptepunt bereikt in mijn leven als patiƫnt. Ik heb 6 jaar lang ged...
-
Nou, daar zit ik weer achter mijn laptop. Een blog typen waarvan ik had gezegd dat deze positief zou zijn. De laatste drie dagen i...
-
Op de meest donkere dag van het jaar begin ik het licht weer te zien! Vorige week lukte het om in totaal 20 km te rennen, bijna 7 km te ...
-
Welkom in de wondere wereld van Bassie in z’n sassie. Buiten schijnt af en toe de zon, soms kun je zelfs al even een k...
-
Niet alleen zijn is voor mij het aller belangrijkste en fijnste wat me ooit had overkomen. Alles wat je hebt, delen met degene van wie je ho...
-
De eerste maand prikken met de Copaxone zit er bijna op. Het is heel erg goed gegaan! Ik heb drie harde plekken in mijn buik, maar ...
-
In een woord prachtig…. Verliefdheid is zo leuk! Je leert elkaar kennen. Vlinders, ellenlange gesprekken, begrip en een soulmat...
-
Het is een prachtige zomer geweest. Weken achter elkaar op het strand leven, genieten van de zon en de zee, wijntjes m...
-
Het is vandaag zondag en de eerste week prikken zit er nu op. Ook al blijft het prikken iets waar ik nog elke ochtend tegen op kijk...
-
Het is grappig, een jaar of 9 geleden vertrok ik naar Australiƫ, op Valentijnsdag. Ik kwam daar de 16 e aan en was 2 dagen later jarig. ...
Mooi geschreven ;-)
BeantwoordenVerwijderenZo dacht en deed ik ook altijd. Nee hoor het gaat goed! Ja, sure....Tegenwoordig weet ik naar wie ik eerlijk kan zijn. En anderen willen het allemaal niet horen.
Succes met het MonSter
Groetjes V☺nnie (die ook last heeft van het MonSter ;-) )