Populaire berichten

maandag 3 februari 2014

Aan Maarten, mijn broertje.

Maarten, mijn broertje. Je vroeg me laatst waarom ik zo weinig met je praat over hoe het met me gaat. Waarom ik weinig bel. Ik ben geen echte prater, nooit geweest. Schrijven gaat me makkelijker af. Daarom ga ik, verschrikkelijk on-prive, iets voor je schrijven. Ik zet het op mijn blog, omdat het voor anderen ook misschien duidelijkheid geeft. Ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk eerlijk over mezelf te praten. Ik verschuil me snel en makkelijk achter een grapje en een glimlach. Als je mij vraagt hoe het met mij gaat wil ik wel eerlijk antwoorden zoals ik al eens beloofd heb en ook echt heb geprobeerd, maar dat is slopend. Soms is het heerlijk mee te gaan in het zorgeloze bestaan van anderen. Ik geniet van vrolijke mensen om me heen en wil geen spelbreker zijn. Bovendien veranderen klachten continu, er valt geen touw aan vast te knopen. Soms word ik fit wakker na een lange nacht slaap, soms gebroken na een nog betere nacht. Af en toe heb ik pijn, kramp en kan zelfs de zon en het strand me niet opbeuren. Om eerlijk te zijn geeft een slechte dag en de daarbij komende zelfmedelijden me zelfs kracht. Alleen sterk kunnen zijn vind ik een geschenk. Marije vertel ik ook niet alles, op mijn blogs al helemaal niet. Het lijkt me hels om een zeurpiet te zijn. Ik ben je grote broer, die je jaren heeft gepest en geplaagd en nu krijg je een grote broer waar je je geen zorgen om hoeft te maken, dat wil ik.

Ik weet dat je mijn blog nog niet wil n kan lezen. Dubbel vind ik dat. Ik begrijp dat je het van mij persoonlijk wilt horen, maar ik doe dit niet voor niets. Je zal het tzt wel lezen, als de tijd voor jou rijp is. Misschien dat het boek je daarbij helpt. Ik weet dat je de wereld af en toe op je schouders draagt en het is misschien beter om alles in je eigen tempo een plekje te geven. Het maakt mij niets uit. Misschien vertel ik je daarom, onbewust, weinig. Om je te beschermen.

Bovendien is mijn MS iets wat niets uitmaakt voor onze onderlinge relatie. Laten wij gewoon broers blijven. Geen sores, geen gezeuer, gewoon zoals als het was en hopelijk blijft tussen ons. Ik weet nog dat mensen vroeger tegen mij zeiden dat ik succesvol zou worden, dat ik bijzonder ben. Ik haatte dat! Deels omdat ik dat niet hoef of ambieer, maar vooral omdat ik allang wist dat jij degene zou zijn die groots en succesvol zou worden. Ik weet dat gewoon. Jij bent groots, bijzonder. Juist om wie je bent. Eigenlijk ben jij altijd de grote broer geweest, de verstandige van ons twee. En dat ben je nog steeds aan het bewijzen. Je hebt een plan en dat voer je uit. Ik heb geen idee wat ik wil. Natuurlijk droom ik van schrijven, maar ik weet ook dat dat een kleine kans heeft. Energy Guards, waar ik werk zal me de komende 5 tot 10 jaar geven wat ik zoek in werk. Ik houd van die baan en mijn collega's en we hopen op veel succes, maar waar ik daar hoop, weet ik dat jij ver gaat komen. Ik gok CEO van een multi-national als Unilever.

Je hoefd niet alles te weten broertje. Zorg voor jezelf en je lieve vriendin. Als je er klaar voor bent vertel ik je alles wat je maar wilt, beloofd. Geniet van alles wat op je pad komt, koester alles, dat is jouw levensles denk ik. En als dat even niet lukt kun je altijd bij mij terecht. Ondertussen ga ik proberen te leren, om meer te praten. En hopen ooit zo sterk als jij te worden. Dank je gozertje dat je er voor me bent.

1 opmerking:

  1. Mooi geschreven ;-)

    Zo dacht en deed ik ook altijd. Nee hoor het gaat goed! Ja, sure....Tegenwoordig weet ik naar wie ik eerlijk kan zijn. En anderen willen het allemaal niet horen.

    Succes met het MonSter

    Groetjes V☺nnie (die ook last heeft van het MonSter ;-) )

    BeantwoordenVerwijderen