Wachten op het telefoontje

10.00 uur

Ik heb maandag mijn neuroloog gebeld. Ik vertelde hem dat ik de laatste vijf dagen heel erg duizelig was. Een soort dronken gevoel. Mijn evenwicht is slecht, als ik op een ladder sta val ik ervan af. Gisteren ben ik naar de Ikea gereden met Marije om wat dingetjes te halen en voor 1 euro te ontbijten. Auto rijden kan ik beter ook niet meer doen, het is echt net of ik een krat bier op heb, het koste heel veel moeite goed te rijden. Gelukkig kan Marije me rijden, want het openbaarvervoer ben ik geen fan van. De neuroloog vertelde me dat ze normaal een volle week klachten willen zien voordat ze met Prednison beginnen, dus ik moest nog even twee dagen hopen op verbeteringen.

Het is nu woensdag ochtend en er zijn geen verbeteringen. Ik heb net het ziekenhuis gebeld en ik word zo meteen door mijn neuroloog terug gebeld en die zal me vragen naar het ziekenhuis te komen. Ik moet dan kiezen tussen Prednison in pillen vorm of Prednison via een infuus. Ik heb met beide geen ervaring, maar ik weet wel dat ik voor de meest effectieve behandeling wil gaan. Het is weer een spannende ochtend, weer iets nieuws. Op forums heb ik gelezen dat na een Prednison kuur drie weken rust goed voor je zijn. Ik hou me nu al anderhalve week rustig en word er gillend gek van, ik wil zo veel doen, maar dat gaat gewoon niet. Er zullen dus nog drie a vier weken rust bij komen…

Het voordeel is wel, dat als ik dit goed aanpak en echt mijn tijd neem om bij te komen, ik weer mijn normale leven kan oppakken. Ik kan bijvoorbeeld echt niet wachten om weer te gaan trainen voor de marathon. Mijn droom om ooit ook aan een ‘iron man’ deel te nemen is wat verder weg komen te liggen, misschien is dat toch echt iets te veel van het goede in mijn conditie. Maar die marathon ga ik doen, dat is zeker (ik weet het, niets is nu zeker)!!

Nu is het wachten op het telefoontje van de neuroloog. Over een paar uur weet ik meer. Pfff… Wat een ellende.  


14.00 uur

Mijn neuroloog heeft net gebeld. Mijn klachten zijn er nog steeds, dus ik krijg een Prednison kuur. De neuroloog schrijft me een vijf daagse pillenkuur voor. Ik moet vier keer per dag 2mg Prednison slikken en maagbeschermers. Hij denkt dat het afdoende zal zijn om de ontsteking de kop in te drukken. Volgende week woensdag moet ik weer contact opnemen en vertellen hoe het gaat. Als het goed is gegaan kan ik gewoon weer door, als het niet is aangeslagen moet er een infuus kuur achteraan. Duimen dus dat de pillen afdoende zullen zijn.

De bijwerkingen van de Prednison verschillen per persoon werd me verteld. Sommige mensen worden er hyper van, andere mensen juist wat meer moe. Je kan een metaalsmaak in je mond krijgen en je zal altijd het gevoel hebben dat er wat gebeurd in je lichaam. Ook dat is dus spannend. Zolang het maar werkt. Het is al erg genoeg om een week als een dronkenman te leven, niet kunnen auto rijden vind ik echt heel erg. Het bevestigd een beetje te veel dat het echt niet goed gaat. Ik merk het wel.