(on)Zekerheid

 

Ons huis begint langzaam weer een huis te worden. Er is weer een toilet, de tegels zitten in de badkamer en binnen een week hebben we weer een douche. Er moet nog veel geschilderd worden en er zijn nog een hoop klusjes, maar die kunnen we de komende maanden doen. Godzijdank! Marije is gister naar Barcelona vertrokken voor een kleine week, dan is ze gelukkig even uit de rommel. Helaas ben ik bijna direct na haar vertrek ziek geworden. Keelpijn, bibberig, zweterig en doodmoe. Het geeft me wel de kans weer eens wat te schrijven.

Het is voor het eerste dat ik ziek ben en eerlijk gezegd ben ik als de dood voor hoe dit zal gaan. Weer gaan er allerlei vragen door mijn hoofd over hoe ik me nu weer ga voelen. Normaal is ziek zijn al verschrikkelijk, maar zal dat nu nog erger zijn? Ik slaap zo intens slecht als ik ziek ben en dat is nou juist wat ik nodig heb, slaap. Ik vind het niet eens erg dat ik niets in huis kan doen nu, het boeit me geen reet. Enige voordeel is dat ik niets eet, dat is goed voor de lijn. Ieder nadeel heeft z’n voordeel….

Die verrekte onzekerheid is zo irritant! Het zorgt ervoor dat je op zoek gaat naar zekerheden. Zekerheden in je relatie en zekerheden in hoe ik me voel. Nu is niets zeker in het leven, behalve dat je het toch zelf moet doen. Je hebt maar 1 relatie voor altijd en dat is de relatie met jezelf, daarom is het zo bout als je ook niet van jezelf op aan kan. Het enige wat ik moet en kan doen is optimistisch blijven hoe moeilijk dat soms ook is. Het laatste jaar is een soort rollercoaster van emoties geweest en de dalen worden minder diep, maar dat kost ook de nodige moeite af en toe. Soms, bijvoorbeeld nu ik ziek ben, denk ik nog wel eens dat ik echt de grootste pech van mijn leven heb gehad. Aan de andere kant weet ik dat ik over een maand weer door de duinen en over het strand aan het rennen ben en over een jaar een marathon ga rennen in New York.

Het zijn die dingen waardoor ik op rot momenten het hoofd boven water kan houden. Dromen en uitkijken naar de toekomst. Ik weet dat we een heel mooi huis krijgen, ik weet dat we over een half jaar weer in de zon zullen zitten, ik weet dat ik veel in eigen hand heb, ik weet dat ik de leukste vriendin en liefste familie en vrienden heb en dat ik me heel rustig en gestructureerd ga klaarstomen voor de 42 km in New York. Over een jaar ben ik zo fit, dat ik lach als ik denk aan hoe ik me nu voel! Dus fuck die onzekerheid, fuck de keelpijn, fuck de vermoeidheid! Ik beloof mezelf dat ik de mooiste relatie van de wereld zal hebben, een leven lang, met mezelf in dit ijzersterke (goddelijke) af en toe haperende lijf!