Het is nu bijna drie maanden geleden dat Marije en ik de
sleutel kregen van ons toekomstig paleisje. In die bijna drie maanden heb ik
geklust als een malle, iets wat ik heel erg leuk vind om te doen. Vorige week
kreeg ik een nare griep te pakken waar ik wonderwel vrij snel weer van af was.
Ik was natuurlijk heel erg moe, het meest moe wat ik ooit ben geweest. Ik dacht
eigenlijk dat het na de griep allemaal wel beter zou gaan, zo ging dat altijd.
Een dag of drie geleden begon ik duizelig te worden, met vandaag
als toppunt. Ik word nu ook een beetje misselijk, alsof ik mega brak ben. Mijn
zicht is wat trager en mijn evenwicht slecht. Na herhaaldelijk aandringen van
Marije heb ik mijn happy MS-er gebeld en die raadde me aan mijn verpleegkundige
te bellen. Dat advies heb ik opgevolgd. Alles wijst erop dat de laatste drie
maanden en de griep me te pakken hebben gekregen. Ik heb waarschijnlijk mijn
eerste Schub. De verpleegkundige zei dat er hoogstwaarschijnlijk een ontsteking
in de buurt van mijn evenwichtsorgaan zit en dat ik maandag meteen naar het
ziekenhuis moet bellen. Daar zullen ze me een prednison kuur geven zei de
verpleegkundige.
Iedereen heeft me hier al meerdere malen voor gewaarschuwd,
maar ik ben in mijn gedachten nog steeds dezelfde rauwdouwer als vroeger.
Helaas pindakaas Bastiaan, dat ben je niet. Ik wilde vandaag een hoop doen. Een
vloer leggen, plinten gronden, muren witten, maar het wordt bankhangen de
komende dagen voor mij. Joepie. En het huis is nog steeds niet af, het is een
beetje alsof ik een halve marathon aan het rennen was en twee kilometer voor de
finish moet stoppen omdat ik een been heb gebroken. Normaal strompel je dan
naar de finish, nu moet ik echt uitstappen, voor het eerst van mijn leven.
Ok, nou ik ga dus maar zitten en niets doen tot maandag.
Mijn neuroloog bellen en me laten adviseren. Ik zal de komende week of twee
weken niet zo veel mogen doen gok ik… En dat terwijl het allemaal bijna af is.
Godverdomme. Nou ja, het hoort erbij, ik kan er maar het beste lering uit trekken
en deze grens nooit meer opzoeken. En vanavond niet gaan drinken en
klaverjassen. En maandag niet beginnen met rennen. En niet nog een week
schilderen. En niet de perenboom snoeien. En en en en en en wordt min min min
min min. Less is more. Life is a marathon, not a sprint. Beter 1 vogel in de
hand, dan 10 in de lucht. Bla bla bla…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten