Presentje

Ik heb een niet zo leuk presentje aan mezelf meegenomen uit Sri Lanka. Waarschijnlijk een zeer hardnekkige parasiet of bacterie die het heel leuk vind om mij nog even wat meer uit te putten. Het heeft wel een voordeel. Ik had aardig wat lees materiaal liggen en ik krijg nu de kans alles uit te lezen op het toilet. Ik moet toegeven na bijna anderhalve week uren door te hebben gebracht op het toilet ben ik het goed zat. Ik krijg maandag ook die lumbaal punctie dus dan zal ik me helemaal rete goed gaan voelen.

Ik geloof wel dat je het beter allemaal tegelijkertijd kan hebben voordat de zomer haar intrede doet, anders heb je die ellende terwijl iedereen lekker ligt te bakken op het strand. Over een week zal alles over zijn en kunnen we gewoon weer verder met de gang van zaken. Ik kijk er wel tegenop, maar ik weet inmiddels dat je overal wel tegenop kan gaan zitten kijken, het moet uiteindelijk toch gewoon gebeuren. Dus kop dicht en incasseren. Die ruggenprik kende ik alleen van de verhalen van moeders die moesten gaan bevallen en verdoving nodig hadden. Dat is natuurlijk een ander soort prik, maar erg prettig zal het niet worden. Als ik er meer duidelijkheid door krijg ben ik allang blij.

Je zou trouwens denken dat je van zo’n bacterie flink afvalt, maar nee, helaas pindakaas.. Niet dat ik ben aangekomen, maar het zou fijn zijn als die verdomde laatste 4 / 5 kilo mee uitgescheten zouden worden. Sorry voor het vieze taalgebruik. Ik mag ook niet klagen. Op een krampje hier en daar gaat het best goed. Ik heb het gevoel dat de stijgende lijn van een paar weken geleden weer is ingezet. Eigenlijk is het enige waar ik moeite mee heb die eeuwige jetlag. Maar zelfs daaraan ga je wennen. Het is alleen oppassen dat mijn lontje niet te kort wordt. Met de vermoeidheid komt klierig gedrag en dat resulteert weer in reacties waardoor ik van een klierig klein jongetje in een norse oude vent verander. Ook hiervoor geldt, kop dicht en incasseren. Niet voor de mensen om me heen, maar voor mij. Niet vervelend gaan zitten doen omdat je zo moe bent.

Marije en ik zijn hard op zoek naar een goed huis. Het huis waar we nu in zitten is niet goed te koelen in de zomer. Onnatuurlijke hitte kan ervoor zorgen dat het slechter met me kan gaan. Bovendien groeit er een schimmel op de muren van de slaapkamer. De buitenmuren worden binnenkort weer waterdicht gemaakt, maar dat is eigenlijk iets te laat. Het is voor Marije ook niet goed in een kamer te slapen waar een half oerwoud op de muren aan het ontstaan is. Maar de huizenmarkt werkt in ons voordeel. We moeten wel iets kunnen vinden waar we de komende tien jaar kunnen wonen. Het heeft geen extreme haast, maar het zou fijn zijn als het binnen een paar maanden rond is. Buiten dat dit huis niet super gezond is, ben ik deze buurt na 4 jaar meer dan zat. Altijd maar herrie. Deze woningen zijn niet echt solide gebouwd en erg gehorig. We hebben een dakdekker in de straat die om 7 uur in de ochtend steigerpijpen in een aanhanger gooit, een brommerwinkel waar de hele dag scooters af en aan rijden, een overbuurvrouw met zeven wilde honden, een beneden buurman die al (geen grapje) twee jaar aan het klussen is in zijn huis en verder maken de andere buren veel lawaai in de vorm van snurken of wasmachines die op onchristelijke tijden worden aangezet. en ik heb af en toe een kort lontje. Ach, er zijn ergere dingen in het leven.