Het leerproces dat MS heet, heb ik geleerd, is
niet een proces dat je in een dag onder de knie hebt. Het is een beetje als een
puber zijn. Je moet door vallen en weer opstaan leren wat je wel en niet kan
doen. Ik wil mezelf geen ervaringsdeskundige noemen, maar ik heb vrijwel alles
op die manier onder de knie gekregen, ook de MS. Extreem eigenwijs en hardleers
zullen we het maar betitelen. Nu gaat het de laatste anderhalve maand weer heel
erg goed.
Ik eet gezond en beweeg. Ik slaap als een os
en maak me niet gek met van alles en nog wat. Ik leer langzaam loslaten. Mijn
blogs worden op deze manier eentonig en het is ook een reden dat ik wat minder
vaak van me laar horen, geen nieuws is goed nieuws. Ik ben nu bezig wellicht
een leuke baan te bemachtigen, de ergste kou is achter de rug (is vermoeiend)
en het besef van een in aantocht zijnde zomer doet wonderen.
Vandaag is toevallig een zware dag, omdat we
vannacht slecht hebben geslapen. 3 / 4 uur slapen maakt niemand vrolijk, geloof
me, mij helemaal niet. Maar dat is nou typisch zo iets waar je geen invloed op
kan uitoefenen, iedereen heeft wel eens een korte nacht. Dus dan doe ik wat
rustiger aan, morgen is het weer ok. En dat is het grote verschil met twee
maanden geleden. Toen was ik leeg en deed 1 nacht goed slapen geen reet. Je
wordt gewoon weer kapot wakker. Nu is een nacht genoeg om me morgen weer te
laten stralen als een zonnetje.
Aangezien ik hopelijk over 1 a 2 weken weer
belasting ga betalen in plaats van grote dikke vette potten ervan te gebruiken,
ga ik de laatste stukjes huis de liefde geven die het nodig heeft. Beetje
plamuren en schilderen, een beetje kit hier en daar, nog wat timmerwerk en het
is klaar!! Ik verheug me erop. Klussen blijft leuk. Maar ik ga het niet
overdrijven, dat heb ik gelukkig geleerd.